Dag 34: zaterdag 1 maart

Weekend! Eindelijk uitrusten! Vanmorgen lekker lang in mijn bedje blijven liggen. Slapen, nee, dat lukt niet met 150 meiden hier, maar ik heb toch wat kunnen rusten. Om 6u30 waren de meiden hier al aan het basketten. Ze zijn echt onvermoeibaar! Ongelooflijk! Maar ik kan hen niets verwijten. Ze hebben bitter weinig tijd om te spelen. Veel te weinig als je het mij vraagt... Ik weet niet of ik al eens hun dagindeling heb verteld, maar ik zal het nu doen. ’s Morgens worden ze om 6 uur gewekt, met drie luide belsignalen die het hele dorp bijna wekken, daarna moet er een groepje het hele internaat schoonmaken. Elke week is het een ander groepje, zodat iedereen eens aan de beurt komt. De andere meiden kunnen hun was doen. Om 7.45 uur gaat opnieuw het belsignaal: ontbijt. Een halfuur later zijn de meeste meiden vertrokken naar school. Om 12.15 komen de meiden terug. Rond 12.45 uur eten ze en om 13.30 uur vertrekken ze alweer naar school, tot 16.30 uur. Om 17 uur is er thee, een half uur later begint de studie, tot 19 uur. Daarna eten en om 20 uur alweer studie, tot 21 uur. Een half uur later gaan alle lichten uit en moeten de kinderen slapen.
Veel tijd om te spelen hebben ze dus helemaal niet... De zaterdag en de zondag natuurlijk wel, hoewel ze dan ook naar de studie moeten. De zaterdagavond is er ook steeds een activiteit.Vanavond werd dit georganiseerd door de andere klas van het 4de middelbaar. Er zijn steeds een aantal leerkrachten die helpen met het voorbereiden van deze activiteiten. Vanavond werd een ‘spelavond’. De leerlingen hadden verschillende spelen klaargezet, zoals bowling, vogelpik, ... De andere leerlingen konden spelen voor 50 Bolivianos per spel. Ze moesten ook 50 bolivianos betalen om binnen te mogen in de turnzaal. Even ter verduidelijking: 50 Bolivianos is 5 eurocent. Delen door tien. Ik werd aangesteld tot kaartjesverkoopster, samen met een leerling van het vierde middelbaar. Ja, leerkracht zijn is hier meer dan alleen maar

Dag 33: vrijdag 29 februari

De schoolweek zit er alweer op... Wat gaat de tijd toch snel hier! Ik ben blij dat het weekend is. Hoewel het heel erg leuk is om hier les te geven, is het toch wel minstens even vermoeiend als in België. Ik geef wel iets minder lesuren, maar elk lesuur vraagt extra voorbereiding doordat ik geen vloeiend Spaans spreek. Voor elk lesje is dus enig opzoekwerk nodig, maar het gaat super. De kinderen en ik hebben een afspraak gemaakt: zij helpen mij met mijn Spaans, en ik help hen met hun Engels. Ja, dat vinden ze wel fijn!

Dag 32: donderdag 28 februari

Het gaat niet goed in Bolivia momenteel. In La Paz zijn er zware rellen en betogingen tegen de regering. Het ging er vrij ernstig aan toe, zo erg zelf dat de president, Evo Morales, moest terugkeren uit België. (althans, zo heb ik het begrepen!)
Ook in Potosi gaat het niet goed. Er zijn momenteel bendes bezig alle winkels aan het plunderen, omdat alles in Potosi goedkoper is en dat de mensen daarom naar Potosi gaan om hun inkopen te doen, wat nefast is voor de andere steden natuurlijk. Daarom is het beter dat ik niet naar potosi ga dit weekend. Normaal vertoef ik niet in deze winkels, maar je kunt maar beter het zekere voor het onzekere nemen zeggen ze hier, wat ik niet kan ontkennen.

Dag 31: woensdag 27 februari

Lesdag vandaag. Vanmiddag telefoon gekregen van het thuisfront en alles gaat gelukkig goed. Het stelt me iedere keer gerust om te horen dat alles goed gaat.
Woensdag is nu ook een ‘haarwas-dag’ geworden. Ja, het is hier niet zo simpel om een douche te nemen. Of er is helemaal geen water, of er is helemaal geen druk op het water, of het water is ijskoud... De woensdag heb ik ’s middags twee uur vrij en dan zijn de meisjes er niet om al het water op te gebruiken! Nu, ik heb nu een andere manier gevonden om m’n haar te wassen: flessen warm water vullen en dit gebruiken als douche. Beter dat, dan geen water of koud water... Wat zal ik toch genieten van een warm badje eenmaal thuis! :-D

Dag 30: dinsdag 26 februari

Vandaag weer lesjes gegeven, zowel in de lagere school als in het college. In het tweede leerjaar deze keer. Een middag lesgeven in de lagere school staat gelijk aan een hele week lesgeven in België! Zo ongelooflijk vermoeiend! Discipline ontbreekt en je moet dus alles tien keer herhalen voor ze eindelijk doen wat je zegt. Ze bedoelen het helemaal niet slecht hoor, maar ze zijn het zo gewoon en daar valt moeilijk iets aan te doen.
Na mijn ‘winkelwerk’ bracht Rosa (de juf waar ik stage bij loop) me de boeken van Engels. Allemaal losse bladeren die in de juiste volgorde moesten gestoken worden, zodat ze dan kunnen gebundeld worden. Rosa beloofde iedereen die het horen wil dat ze zouden klaar zijn tegen de eerste week van het schooljaar, maar ook Rosa blijft Boliviaanse en is steeds te laat. Daarom heb ik voorgesteld haar een beetje te helpen, want het is toch veel werk en zowel zij als haar man werken de hele dag in het college.
Daarna gegeten: brood met honing. Sinds ik ziek ben geweest eet ik ’s avonds niet meer warm. Lijkt me beter zo. En ze maken hier elke dag verse broodjes, superlekker, met zelfgemaakte honing!

Dag 29: maandag 25 februari

De dagen zijn de laatste tijd eigenlijk een beetje hetzelfde. Het nieuwe schooljaar is nu al volop bezig en de lesuren zijn verdeeld. Na de schooltijd ga ik naar het winkeltje, daarna lesjes voorbereiden. Ik ben ook bezig met allerlei tekeningen om de woordenschat aan te leren. Vooral voor het zesde leerjaar is het belangrijk dat het Engels nog een spel is. Engels is zeer moeilijk voor de kinderen hier. Wij zijn er aan gewoon door allerlei films en series. Zij helemaal niet. Bovendien is het nog eens extra moeilijk doordat het Engels niet wordt uitgesproken zoals het geschreven is. Casteliaans daarentegen wel. Vaak durven de kinderen geen Engels spreken wanneer ze ouder worden, in het zesde leerjaar is die angst er nog niet.
Ik hoop dat de leerkrachten hier later iets zullen zijn met mijn materiaal, maar ze zijn alleszinds enthousiast.

Dag 28: zondag 24 februari

Vandaag naar Potosi. We zouden onmiddelijk na de mis vertrekken, 11 uur dus. Hier moet je dit wel met een korreltje zout nemen: ze zijn nooit op tijd. Het werd al snel 12 uur en ik was nog in Caiza. Om 12.15 zijn we eindelijk vertrokken. Na een uurtjehalf waren we in Potosi aangekomen. Ik had nog net tijd genoeg om mijn blog aan te vullen en dan de bus van 15 uur naar Caiza te nemen. Meer hoeft het eigenlijk niet te zijn. Mijn dagen zijn meer dan goed gevuld en ik kan de rust in het weekend wel goed gebruiken.
Terug in Caiza aangekomen heb ik nog even mijn lesjes voor de komende week nagekeken en daarna nog een beetje bij Lia ‘Yahtzee’ gaan spelen. Het was alweer een tijdje geleden en ze doet het toch zo graag...