Wat zag ik op tegen deze dag! Mijn laatste halve dag en ik wist dat ze in het college allemaal iets zouden doen voor me. Ik had ook een speech voorbereid, niet-wetend of ik in staat zou zijn hem voor te lezen.
Maar goed, ik heb me redelijk sterk kunnen houden. Zoals gewoonlijk begon de dag met het volkslied. Daarna traden de jongens van het muziekgroepje op, ter ere van la profesora Estefania die Caiza zou verlaten. Het was prachtig, wat ben ik hen dankbaar....
Daarna gaf de Padre een speech, waarin hij in het kort mijn verhaal vertelde over mijn komst naar Caiza. Daarna was de directeur aan de beurt. Ook hij bedankte mij, al dan niet oprecht, dit laat ik in het midden. Ik kreeg van hem en de Padre een zilveren schaal, waarin allemaal dingen gegravuurd zijn. Typisch voor Bolivia en Caiza. Daarna kwamen nog een heel aantal leerlingen op het ‘podium’. Elke klas had wel iets van cadeau voor me: een sjaal, een typisch Boliviaans klokje, een bloemetje, een kaartje, ... Het mooiste cadeau was de poncho die ik kreeg van het muziekgroepje... Wat was ik ontroerd! Wat zal ik hen missen.
Daarna was het tijd voor mijn speech. Het lukte net om alles te zeggen, maar daarna ben ik het podium ontvlucht. Ik kon de tranen even niet meer bedwingen. Maar goed, mijn opdracht was volbracht: ik heb iedereen persoonlijk kunnen bedanken.
Het middagmaal gebeurde met alle leerkrachten samen. We waren net bezig toen de jongens van het muziekgroepje binnenkwamen om ons van achtergrondmuziek te bedienen. Het werd weer heel emotioneel, zeker wanneer ik nog meer cadeaus in ontvangst mocht nemen van de directeur, de regentes, ... Wat ik zoal kreeg? Een popje gemaakt uit wol, een prachtige tekening met daarop de ingang van de school getekend, een taartmes en –schep van zilver, ... Allemaal prachtige herinneringen aan dit wondermooi avontuur.
Om 14 uur moest ik uiteindelijk van iedereen afscheid nemen. Tranen, tranen en nog eens tranen. Zowel bij mij als bij de mensen van Caiza.
Om 14.15 uur vertrokken de Padre, Oscar en ik uiteindelijk naar Oruro, waar we de nacht zouden doorbrengen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten