zondag 30 maart 2008

Dag 55: zaterdag 22 maart

Om 6.30 uur ontbijt in het parochiehuis. Een broodje met honing gegeten. Gelukkig niets meer, bleek achteraf...
Om 7 uur vertrokken we naar Kirvai. We waren daar uitgenodigd door Genuario. Een ex-directeur van het college. We hadden een rit van drie uur voor de boeg, op een zanderig weggetje, vol bulten, putten, bobbels, ... Noem maar op.
Na een half uurtje voelde ik mijn broodje met honing al in mijn maag klotsen. Je moet weten, we gingen met de jeep, wat betekent dat je met drie vooraan kan zitten en de rest achteraan in een soort laadbak waar aan de zijkanten wel zitjes zijn, maar zonder leuning ofzo.
Daar zaten we dan met drie volwassenen, twee kinderen en een hond die nog de meeste plaats innam, als sardientjes in een blik zeg maar.
We werden door elkaar geschud tot en met. De eerste die er aan onderdoor ging was... Linda, de hond! Ja, ze had alles ondergebraakt. Even later was Monica aan de beurt, even later Diego en nog later Paola, de drie kinderen aan boord. Hun papa, Oscar, en ik hadden het lastig, maar we hielden het toch vol.
We brachten eerst nog een bezoekje aan Toropalcka. Daar is er ook een Belgische dokter van in de 80 jaar. Ze was blij met ons onverwachte bezoek. Daarna gingen we verder naar Kirvai. De weg was iets beter, maar het kwaad was al geschied natuurlijk, we waren allemaal slecht. In Kirvai aangekomen stopten we plots in het midden van de weg. Hier was het. Een huis langs de kant van de weg, meer was er niet... De werkelijke campo, geen winkel, geen telefoon, geen school, ... niets, niets, niets. Enkel een veld met maïs, aardappelen en druiven. Daarna aten we. Zoals al de derde dag op rij: locro. Dat is een typisch gerecht tijdens de goede week. Gelukkig is het niet zo slecht, maar drie dagen op rij is toch wat teveel. Daarna ging ik nog even spelen met de kinderen in de rivier. Ze vonden het geweldig. Om 16 uur keerden we terug, om toch op tijd te zijn voor de mis van 20 uur. We kozen een andere weg, een betere weg, maar nog steeds veel te bobbelig voor mijn toch nog niet volledig in orde-maag. Ik heb dan ook de mis niet meer gehaald...

Geen opmerkingen: